Nasze Kochane Psy :D

doms · Administrator

Cocker spaniel angielski jest zdecydowanie najpopularniejszą rasą pośród spanieli. Jego wymiary i uległy temperament sprawiają, że znakomicie odnajdzie się w większości domów. Rasa ta dobrze przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych oraz środowisk, od Islandii po Indie. Cocker spaniele są z powodzeniem wykorzystywane jako psy myśliwskie, ponieważ były hodowane do współpracy z człowiekiem przy tropieniu i aportowaniu w lasach i zaroślach małego ptactwa lub królików.

Początki rasy spanieli sięgają wiele wieków wstecz. Dowodem na to są średniowieczne obrazy i zapiski z XII wieku przedstawiające i opisujące małe spaniele. Wraz z pojawieniem się pierwszych wystaw psów w połowie XIX wieku nastąpił podział spanieli pod względem wielkości. Psy ważące ponad 25 funtów (12 kg) zostały nazwane Field Spaniels (field- pole), a te o mniejszej masie nazwano Cocker Spaniels. W 1980 roku Club Kennel dokonał oficjalnego rozróżnienia odmian rasy spaniela. Osiem z nich zachowało się do dnia dzisiejszego. Są to: Cocker Spaniel Angielski, Cocker Spaniel Amerykański, Sussex Spaniel, Field Spaniel, Clumber Spaniel, Angielski Springer Spaniel, Walijski Springer Spaniel oraz Irlandzki Spaniel Dowodny.

Przed kupnem cockera koniecznie należy upewnić się czy dysponujemy odpowiednią ilością czasu i cierpliwością, aby szkolić szczeniaka, co oczywiście odnosi się także do innych ras. Stanowczo odradza się kupowanie szczeniaka, jeżeli będzie on pozostawiany bez opieki przez dłuższy czas. Każdy młody pies pozostawiony sam sobie szybko się nudzi i z pewnością będzie psocił, często powodując szkody w mieszkaniu. Cockery potrzebują towarzystwa człowieka, więc przyszły właściciel powinien być przygotowany na to, że będzie musiał poświęcić dużo czasu swojemu szczeniakowi. Bardzo ważne jest również, aby cała rodzina zgadzała się na posiadanie psa, a w szczególności "mama", jako że to na początku to na nią spadnie większość obowiązków związanych z wychowaniem i karmieniem szczeniaka..

Dwa najważniejsze zagadnienia związane z posiadaniem cocker spaniela to regularna pielęgnacja sierści i odpowiednia ilość ruchu. Kiedy sierść psa stanie się bardzo splątana to jedynym wyjściem jest jej obcięcie; nie wygląda to atrakcyjnie, ale jest konieczne. Jeżeli nie jesteś skłonny poświęcić trochę czasu 2, 3 razy w tygodniu na pielęgnację i szczotkowanie psa, to cocker nie jest odpowiednią dla Ciebie rasą! Większość dobrych hodowców doradzi potencjalnemu nabywcy, jakie akcesoria pielęgnacyjne nabyć, pomoże w znalezieniu osoby, która profesjonalnie zajmuje się pielęgnacją lub poinstruuje jak samodzielnie podcinać sierść szczeniaka. Kiedy maluch osiągnie odpowiedni wiek, tj. około 6-7 miesięcy, w zależności od tego, kiedy szczeniak zacznie gubić sierść. W tym okresie powinien być bardzo regularnie czesany, celem usunięcia obumarłych włosów. Jeśli chodzi o potrzebę ruchu to dla większości szczeniąt poruszanie się po domu i ogrodzie będzie wystarczającą dawką aktywności fizycznej, ale dorosłe psy potrzebują już regularnych spacerów i zabaw w parku.

Cocker spaniele występują w wielu odmianach kolorystycznych. Najczęściej spotykane to złote, czarne, czarno- niebieskie (szary nakrapiany niebieskim odcieniem). Jednakże istnieje wiele innych, rzadziej spotykanych kolorów od pomarańczowo-białego, poprzez pomarańczowy przesiany, czekoladowy przesiany, czarno-biały, trikolor, czarny podpalany, czekoladowy i czekoladowy podpalany.

Podobnie jak większość ras również, cockery mają problemy z chorobami dziedzicznymi, z których najpoważniejszą jest FM (śmiertelna choroba nerek atakująca młode osobniki). Inna choroba to PRA, czyli postępujący zanik siatkówki powodujący ślepotę w młodym wieku, ale może też pojawić się u starszych psów i dotyka również inne rasy. Ten problem zmniejszył się odkąd Klub Rasy Cocker Spaniel publikuje listę psów i suk, które są nosicielami lub chorują na wymienione wcześniej choroby. W rezultacie osobniki te są wycofywane z programów hodowlanych.
Niecharakterystyczne zachowanie psa powoduje pewne problemy, chociaż może być ono czasami uwarunkowane środowiskowo. Dlatego też ważne jest, aby kupić szczeniaka od sprawdzonego i zaufanego hodowcy, który prawidłowo prowadzi hodowlę, a używane psy są regularnie badane na PRA. Kluczowymi wyznacznikami standardów dla cocker spanieli ustalonymi przez Kennel Club są: wesołe, mocne, wysportowane psy z zawsze merdającym ogonem, mające dobry kościec, duże żebra, mocny zwarty tułów, prawidłowo zaokrąglony zad i stopy podobne do kocich. Głowa powinna być wyważona i odzwierciedlać inteligencję, łagodność i pełnię życia. Wielkość powinna wynosić około 38-39 cm (suka), 39-41 (pies), waga 12- 14,5 kg, aby uzyskać pełen opis wzorca psa należy skontaktować się z Kennel Club.

Jeśli stwierdzisz, że cocker to rasa dla Ciebie, następnym krokiem będzie znalezienie odpowiedniego hodowcy. Unikaj pośpiechu, nie kupuj pierwszego zobaczonego psa, skontaktuj się z kilkoma hodowcami, porozmawiaj z nimi, zobacz szczeniaki oraz ich rodziców, koniecznie matkę. Nigdy nie bierz szczeniaka, jeśli nie jesteś do końca - do tego przekonany. Cocker żyje 10- 14 lat, a to długi czas na żałowanie pochopnie podjętej decyzji. Upewnij się, że szczeniak został odrobaczony, a oboje rodzice posiadają aktualne certyfikaty poświadczające, że nie są dotknięci chorobą oczu PRA, ani nie mają żadnych dziedzicznych defektów. Szczeniak powinien wyglądać dobrze, być zadowolony, mieć pogodne oczy i błyszczącą sierść. Dobrym pomysłem będzie wizyta kontrolna u weterynarza i ustalenie terminu szczepień. Ten artykuł zawiera tylko podstawowe informacje dotyczące posiadania cocker spaniela, ale w księgarniach czy bibliotekach można znaleźć wiele pomocnych, bardziej dogłębnych publikacji na ten temat. Decydując się na cockera bądź stanowczy, kochający i ciesz się swoim psem, ale pamiętaj, aby NIGDY nie pozwolić cockerowi w wieku 8 tygodni na robienie czegoś, czego nie chciałbyś, aby robił w wieku 8 miesięcy.
Kupując szczeniaka zarejestrowanego Kennel Club powinieneś otrzymać podpisaną kopię rodowodu, opis sposobu żywienia i certyfikat rejestracji Kennel Club, który pozwoli Ci na zarejestrowanie szczeniaka na siebie.

PIELĘGNACJA COCKER SPANIELA

Jednym z uroków cocker spanieli jest piękna, miękka, jedwabista sierść. Jednak wiele cockerów w wieku około 6 miesięcy mogą być mocno kudłate, często przypominając małego Afgana. Właśnie w tym wieku trzeba włożyć wiele wysiłku w pielęgnację psa, aby osiągnąć pożądany, piękny i jedwabisty wygląd sierści. Prawidłowa pielęgnacja sierści powinna zacząć się w momencie zakupu szczeniaka, mimo że wtedy szczeniak jeszcze nie ma na sobie dużo sierści. Zabiegi pielęgnacyjne w tym okresie mają funkcję wychowawczą. Uczenie szczeniaka jak stać spokojnie na stole, przeglądanie jego uszu i zębów i oczu prowadzi do wychowania psa, który będzie przygotowany na dłuższe sesje pielęgnacyjne w przyszłości.
Nie dopuszczaj do "zesuplenia" się sierści szczeniaka. Używaj szczotki i czesz zawsze płasko z włosem przytrzymując splątaną sierść tak, aby nie ciągnąć za skórę. Zobaczysz, że jest to niezła frajda zarówno dla Ciebie jak i psa. Nie wolno doprowadzać do "zesuplenia" się sierści, gdyż rozczesywanie kołtunów sprawi psu ból, a to może spowodować uraz i problemy ze strzyżeniem w przyszłości.
Podstawowy zestaw do pielęgnacji zawiera płaską szczotkę z cienkimi, krótkimi metalowymi igiełkami w kształcie litery "V". Taki kształt nie pozwala na zadrapanie skóry, a pomaga w pielęgnacji, jeśli pies jest szczotkowany przed użyciem grzebienia i ponownie po użyciu grzebienia w celu usunięcia oderwanych włosów. Do czesania tułowia powinien być używany drobny grzebień z uchwytem, o blisko zestawionych zębach. 10 min dokładnego czesania każdego dnia, głównie w okresie przeobrażania się sierści szczenięcia i podczas linienia pomoże w uzyskaniu pięknej, lśniącej okrywy włosowej. Grzebień o szeroko rozstawionych zębach używany jest do pielęgnacji sierści na uszach, nogach i brzuchu. Szczególną uwagę należy zwrócić na okolice pod uszami, pachwiną i pomiędzy tylnymi nogami.
Kąpiel jest niezbędna tylko, gdy pies jest naprawdę brudny, gdyż naturalny tłuszcz na sierści pozwala na zachowanie jej gładkości i wodoszczelnych właściwości ułatwiając tym samym pielęgnacje. Zawsze używaj szamponu przeznaczonego dla psów. Zastosowanie odpowiedniej odżywki nada sierści połysk. Nie trzyj sierści zbyt mocno, ale wyciskaj ją i oklepuj ręcznikiem, który wchłonie nadmiar wody. Następnie wyczesz mokrego jeszcze psa, grzebieniem o szeroko rozstawionych zębach. Jeżeli suszysz psa suszarką, rób to w kierunku z włosem. Wtedy dobrze sprawdza się szczotka, która utrzymuje sierść płasko przy ciele psa.

Wielu hodowców decyduje się na przystrzyżenie psa w wieku około 6 miesięcy. Wtedy zwykle podcina się sierść na stopach, pod ogonem i na głowie w okolicach uszu i szyi. W przypadku psa wystawowego martwe owłosienie z głowy i uszu może być usunięte poprzez wyskubywanie sierści za pomocą palca i kciuka. Za jednym pociągnięciem powinna być usuwana niewielka ilość włosia. Zabieg wyskubywania sierści powinien być wykonywany tylko wtedy, gdy sierść jest już "gotowa" do zrzucenia. Usuwanie owłosienia na siłę prowadzi do łamania włosów i po pewnym czasie może skończyć się przedwczesnym siwieniem. Ta sama czynność wyskubywania wykonywana jest przy usuwaniu martwego owłosienia z całego tułowia w miarę jak szczenię dorasta. Sierść na stopach pod poduszkami jest trymowana prostymi, zwykłymi nożyczkami. Następnie stawia się stopy psa na podłożu i przycina się sierść wokół nich. Nadmiar sierści na szczycie stopy może być usunięty przy pomocy ząbkowanych nożyczek, co daje efekt większej gładkości. Jeśli nie jesteś gotowy do ręcznego usuwania owłosienia, to możesz posłużyć się przerzedzającymi nożyczkami. Przerzedzające nożyczki przynoszą szybszy efekt, ale strzyżenie z ich użyciem musi być wykonywane częściej. Ten rodzaj nożyczek używany jest także, aby przerzedzić gęste włosy pod uszami, na klatce piersiowej, na przednich i tylnych łapach, pod i wokół ogona. Nożyczki należy zanurzać głęboko w sierść zawsze w kierunku z włosem. Wyczesywanie sierści psa szerokim grzebieniem po każdych kilku cięciach może wydawać się dosyć żmudnym zajęciem, ale te zabiegi są znacznie korzystniejsze niż przycinanie zwykłymi prostymi nożyczkami.
Po cięciu zwykłymi nożyczkami włosy rosną bardzo gęsto, blisko siebie, są grube, brzydko wyglądają i są trudne do rozczesania. Podczas czesania zawsze sprawdzaj i oczyszczaj uszy psa. Pamiętaj, aby włosy wokół uszu były krótkie, co pozwala na lepszy przepływ powietrza i z pewnością pozwoli Ci zaoszczędzić na rachunkach u weterynarza. Pazury powinny być krótkie. Należy regularnie sprawdzać psa pod kątem pcheł i kleszczy, które może łatwo złapać na zewnątrz zwłaszcza w lecie.

Wielu właścicieli woli, aby ich pies był oporządzany przez osobę zajmującą się tym zawodowo. Hodowcy bardzo często oferują usługi w tym zakresie lub mogą polecić kogoś innego. Psie salony często strzygą cockery, ale lepiej wcześniej sprawdzić salon niż potem żałować, że pies wygląda jak ostrzyżona owieczka. Dobrze wykonane strzyżenie wygląda atrakcyjnie, jeśli włosy są schludnie przycięte i przerzedzone zwłaszcza na uszach, ale należy pamiętać, że musi być to robione regularnie, co około 8 tygodni. Jeśli sierść psa stanie się splątana i przerośnięta to jedynym wyjściem będzie po raz kolejny go ostrzyc.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że sierść cockerów po kastracji jest inna. Przestają zachodzić naturalne zmiany sierści. Zarówno psów jak i suk włosie rośnie gęsto, traci naturalny połysk, staje się bardziej puchate. Takie psy wymagają znacznie więcej zabiegów pielęgnacyjnych.

[link widoczny dla zalogowanych]

Piekna rasa prawda Question